Struinen met Truus: Op de koffie bij schrijfster Mary Sjabbens

Vanmiddag ben ik gezellig op bezoek geweest bij Mary Sjabbens uit Eibergen. Ik las al een tijdje haar blogs en dacht ‘die wil ik weleens interviewen’. Drie jaar geleden is ze begonnen met Twitter. Eerst waren het gewone berichtjes maar langzamerhand ontstonden er leuke gesprekken met mensen die ze niet kende en haar ook hun verhalen vertelden. Soms vroeg zij dan of zij die verhalen mocht gebruiken voor haar blogs. Onderhand had ze een eigen website www.marysjabbens.nl. En zo ontstonden de verhalen en die waren heel herkenbaar voor veel mensen. Ze begon op haar site met het delen van haar eigen ervaringen rondom de geboorte van haar oudste zoon.

Na de geboorte van haar oudste kwam zij in een hele moeilijke periode terecht. Hij was een huilbaby en bleek vlak na zijn geboorte erg ziek te zijn. Mede daardoor raakte zij in een depressie. Ze schreef daarover een blogserie ‘De roze wolk’ en kreeg van veel mensen mailtjes en reacties op haar blogs, dat het zo herkenbaar was en dat mensen het fijn vonden dat er over geschreven werd. Depressief zijn, is niet fijn om mee maken maar als je er uitkomt vertelt ze, maakt het je sterk. Daarna schreef Mary regelmatig over doodgewone mensen met bijzondere verhalen. Mensen die ze nooit heeft ontmoet deelden hun verhaal met haar. Zij herschreef die verhalen tot blogs. Nog altijd heeft ze contact met die mensen. ‘Dat voelt heel bijzonder’, zegt ze. ‘Een soort band voor het leven.’

Ze zegt dat schrijven haar grootste hobby is en nu is het bijna een verslaving. Ze zou het niet meer willen missen. Doordat ze verhalen over zichzelf schreef en soms ook over andere personen, ontstond mede door haar lezers, langzaam het idee om een boek te gaan schrijven. Dit heeft ze dan ook gedaan en het boek: Open boek- bijzondere verhalen van doodgewone mensen,  is sinds vorig jaar onder andere te koop bij boekhandel Gellekink in Eibergen, Boekscout en via haar eigen website.

Ik vroeg haar ook of de verhalen die ze te horen krijgt haar raken. ‘Ja,’ zei ze ‘ik kan er veel over nadenken en het raakt me ook, maar ik kan het ook goed naast me neer leggen. Ik ben en blijf, in hart en ziel, een maatschappelijk werker. Vandaar mijn grote interesse in andere mensen.’ Ik vroeg aan Mary of ze nog van plan is om een nieuw boek te schrijven. Voorlopig niet, liet ze weten. Puur vanwege tijdgebrek maar wie weet later misschien wel. Als er een nieuw boek komt zal het een heel andere inhoud krijgen, dat weet ze al wel.

Als ze thuis aan het werk is met poetsen, want ze is daar de gezinsmanager,  is ze in haar gedachten alweer bezig met een nieuw blog. Zodra ze dan tijd heeft begint ze te schrijven. Ze heeft ook veel fantasie en soms gebruikt ze dat ook weleens in haar blogs. Vier keer per week schrijft ze een blog en daar is ze dan wel een paar uur mee bezig, maar ze vindt het geweldig om te doen en als de mensen het leuk vinden en reageren dan krijgt ze daar weer energie van.

‘Mary je zult er vast niet rijk van worden’, vroeg ik. ‘Haha nee’ zei ze. ‘In financieel opzicht zeker niet. Daarom zou ik het wel fijn vinden als ik bijvoorbeeld een paar adverteerders had op mijn blog, en er een beetje mee kan verdienen. Maar op een ander manier word ik er wel heel rijk van. Al die mensen die mijn blogs lezen en daarop reageren, hun verhalen delen, dát maakt me rijk!’

Mary Sjabbens, bedankt voor dit openhartige gesprek en het was leuk je te ontmoeten.

[nggallery id=5332]