BERKELLAND – Een klokkenluider. Een onverbiddelijk college. Een goedwillende vrijwilliger aan de schandpaal. Een dure, omstreden interimmer ingevlogen. Het ene vlekje is ogenschijnlijk het andere niet in Berkelland. De ontwikkelingen zijn elkaar snel opgevolgd bij sportaccommodatie ’t Timpke in Borculo, nadat het college in een raadsbrief aankondigde de geheimhouding over creatief boekhouden bij ‘t Timpke op te heffen. Na onderzoek door de gemeentelijke jurist zegt Berkelland het vertrouwen in het dagelijkse bestuur op wegens fraude. Daarmee reageert het college volgens de letter van de wet, dus ook heel zwart-wit. Voorzitter Herman Kruijt mocht van zijn medebestuursleden een e-bike en zonnepanelen aanschaffen voor zijn vele werk als vrijwillig manager bij ’t Timpke. Het geld dat ermee was gemoeid, 10.000 euro, heeft Kruijt inmiddels terugbetaald. Hij verwerkte de facturen niet zelf in de boekhouding; hij zegt niet te weten dat ze als aquabike en meerwerk in de boeken zijn gekomen.
ANALYSE door Domien Esselink
Raadsbrief
Het college wil niet naar buiten treden en houdt het desgevraagd bij de raadsbrief, waarin wordt gemeld dat het voortbestaan van ’t Timpke voorop staat. Met in het verlengde de garantie van sporten en zwemles voor kinderen en baanbehoud voor het personeel. Maar toch, op welk moment passeerde Kruijt in de ogen van het college de scheidslijn van gedoogde naar overtredende fraudeur? Het komt nu ook over als bestraffen op een moment dat het ‘ons’ uitkomt en verder gaan met een bestuur dat minder dwars ligt. Met de komst van een interim-directeur als wisselgeld. Fraude is fraude. Punt. Aldus het college. Klopt. Maar dat was tijdens de periode van geheimhouding toch net zo zwart-wit? Waarom moet Kruijt op een later moment wél aan de schandpaal? Die vraag blijft onbeantwoord. Kruijt heeft zich na al zijn inzet voor ’t Timpke op een menselijke wijze laten verleiden mee te gaan in een voorstel van zijn medebestuursleden. Hij heeft ondoordacht heeft gehandeld en betaalt nu op een hele zure manier leergeld. Waar het begon ten gunste van ’t Timpke, eindigt het ten koste van zichzelf.
