“Wie kan het demotiverende beleid van Gemeente Berkelland uitleggen?”

BERKELLAND – Ik heb getwijfeld of ik dit stuk moest schrijven want ik geloof in de kreet: “Alles dat je aandacht geeft, groeit.”.Dit geldt dus ook voor negatieve dingen. En al zijn mijn ideeën altijd meer dan positief te noemen, helaas houd ik er keer op keer een negatieve nare nasmaak aan over. Ook nu weer.

Door Stefanie Kruizinga 
Daarom dat ik er toch voor kies om opnieuw een aantal woorden aan het demotiverende beleid van Gemeente Berkelland te besteden. Misschien kunt u -beste lezer- mij uitleggen waarom keer op keer voor dit beleid wordt gekozen.

Sociale initiatieven
In de afgelopen 7 jaar dat ik in deze prachtige groene gemeente woon heb ik al vele ideeën aangedragen bij de gemeente. Dit waren veelal sociale initiatieven waarvan ik overtuigd was dat het zou bijdragen aan toegankelijkheid, veiligheid, en creativiteit.  Geen enkel initiatief werd aangenomen.
Misschien waren de initiatieven niet goed genoeg hoor ik u denken. Maar wat vindt u van het volgende?

‘Robuust’ of verwaarloosd?
Ik, de onverbeterlijke optimist, probeerde het opnieuw in januari dit jaar. Tegenover mijn huis ligt een afgetrapt en verwaarloosd ‘speeltuintje.’ Al ziet de gemeente het anders: “Wij kiezen er als gemeente bewust voor om de plek onderhoudsvriendelijk en robuust in te richten”, aldus een medewerker in een e-mail. Het idee is om het verwaarloosde speeltuintje met behulp van buurtbewoners om te toveren tot een gezellige, vrolijke stadstuin die interessant is voor kinderen, jongeren en ouderen.  Het onderhoud zou ik voor mijn rekening nemen.

Multiculturele BBQ
Ik had gehoopt dat op het moment van schrijven al bezig te (mogen) zijn met de inrichting van het speeltuintje zodat ik op 10 juni de opening van de stadstuin zou kunnen vieren met een heerlijke Multiculturele BBQ. Wie zou daar tegen kunnen zijn, zou je denken. Toch?! Toch is niet iedereen zo enthousiast.

Wie zijn die buurt vertegenwoordigers toch?
Wanneer ik na een periode waarin mijn mails genegeerd worden, uiteindelijk dan toch contact met de eerder genoemde medewerker van de ‘groenvoorziening’ krijg, schrijft deze het volgende:
“In overleg met buurtvertegenwoordigers, hebben we hier vorig jaar een aantal maatregelen genomen.”[…] ” deze plek is ingericht als rustige zitplek bij de grote boom.” Dit is bijzonder, want met ons – bewoners die tegenover het betreffende terrein wonen- is nooit iets overlegd. Daarnaast is het -gevangenisstijl- bankje en de prullenbak die er nu staan door ons geregeld. Daar is geen buurtvertegenwoordiger aan te pas gekomen.
Na wat rondvragen in de buurt weet ook niemand mij te vertellen wie de buurtvertegenwoordigers zijn. De medewerker geeft aan meer informatie van mij te willen – lees: hoeveel gaat het idee de gemeente kosten-. Ik schrijf dat alles wat ze willen leveren, zoals aarde, hout, etc. is meegenomen, maar dat dit niet noodzakelijk is. Want: naoberschap. In de email die ik vandaag heb mogen ontvangen geeft dezelfde medewerker aan dat mijn plan niet concreet genoeg is en dat ik dit eerst moet verduidelijken. Daarnaast wordt er opnieuw verwezen naar de buurtvereniging en vertegenwoordigers waarvan nooit iemand bij ons aan de deur is geweest.

Gemiste kans
Waar ik niets van begrijp is dit demotiverende beleid van Gemeente Berkelland. Het is een klacht die ik veel vaker hoor van bewoners in bijvoorbeeld Neede. Mensen die mij licht spottend toe of uitlachen wanneer ik enthousiast een idee pitch; “Ha! Succes! Je zal het nodig hebben.”
Waar ik dit 7 jaar geleden af deed als een bijzonder negatieve houding, begrijp ik tegenwoordig deze houding steeds beter. Keer op keer blijkt dat de gemeente een volledig gebrek aan commercieel, zakelijk en sociaal inzicht heeft.  Er wordt alleen gekleurd binnen de krampachtig getrokken lijntjes en ohjee als je buiten die lijntjes kleurt. De gemeente ziet niet in dat dit een kans is om bij te dragen aan de verbinding tussen bewoners. Tussen verschillende culturen. Een kans om burgerinitiatieven te (onder)steunen en te laten zien dat inzet beloond wordt.

Uitnodiging
Nee, de gemeente kiest er opnieuw voor om spontaniteit hard de kop in te drukken. Eerst moeten hele protocollen gevolgd worden waardoor je met een beetje geluk over drie jaar een paar zaadjes mag rondstrooien en misschien een paar kleurrijke geraniums mag poten. Ik zit mij ineens te bedenken of het een idee is om de medewerkers uit te nodigen voor de bbq. Dan kunnen ze zien hoe het wel moet en kunnen ze mij direct het een en ander uitleggen en toelichten.