Column: Orkun Kökcü en het bandje

BERKELLAND – Waar ik in het algemeen weinig met religie op heb, heb ik nog meer een gruwelijke hekel aan het opdringen van. Of iemand mij nu een bepaalt voedsel wil opdringen -ugh oesters, of zacht vet aan een speklapje- Ik wil het gewoon niet. Vaak gaan dat soort dingen in de trant van: “Probeer het nou, uiteindelijk is het echt heel lekker!”

Nee, vaak heb ik het al een keer geprobeerd, en linksom of rechtsom; Ik wil het echt niet. Zo wil ik ook niet dat iemand mij zijn (geloofs) overtuigingen opdringt. Ik wil op zijn minst de illusie hebben dat ik vrij ben in het kiezen van waar ik in geloof.

Nu is er een kleine groep mensen die heel hard schreeuwt dat het in de grote boze wereld ontbreekt aan respect voor hen. Of dit nu gaat over zwarte piet, negerzoenen (ja ik zeg het echt) of andere woke onderwerpen zoals transgenders en homosexualiteit. Deze groep en hun roep wordt steeds luider. En in sommige gevallen begrijp ik het.
Want ik ben een absolute voorstander van leef en laten leven. Ik vind dat iedereen moet kunnen zijn wie hij of zij wil zijn. Het maakt mij persoonlijk niet uit of je in je kern een slaperige huiskat voelt en kattenoortjes wilt laten aanmeten. Of dat je een man bent en besluit als een fladderig roze elfje door het leven te gaan; Be my guest.

Nu is de meest trending naam Orkun Kökcü (voetballer van Feyenoord) omdat hij gisteren besloot het lgbtqia+ bandje niet te dragen tijdens een voetbalwedstrijd gisteren. Dit weigerde hij ivm zijn geloofsovertuigingen. Hij stond niet achter hun overtuigingen. Dat kan en mag toch? Nee, blijkbaar mag dit niet vind de betreffende community. Want een groep mensen spreken hier schande over.

Moreel proberen ze Orkun tegen de muur klem te zetten want: “Het had zoveel voor de Lgbtqia+ gemeenschap betekent.” Maar schieten ze hier niet hun doel voorbij (pun intended) Doen ze nu niet precies dat wat ze de rest van de wereld verwijten?
Waar deze communitie begrip en respect eist, is het dan ook niet zo dat ze dat moeten hebben voor iemand die zich vasthoudt aan zijn overtuigingen?

Is een vlag of een bandje nu het toonbeeld geworden van vrijheid en wederzijds respect? Is het niet zo dat we dat veel beter met zijn allen in ons gedrag kunnen laten zien ipv de ander jouw geloofsovertuigingen op te dringen? Waarom kan zijn eerlijkheid niet gewaardeerd worden? Hadden ze dan liever gehad dat hij één van die honds vervelende ‘Deug Mensch’ zou zijn die het bandje zou dragen voor de bühne? Hij staat er (met alle respect) niet achter, dat recht heeft hij. Ook daar moet ruimte voor zijn.

Door Stefanie Kruizinga