Met Willem Sluiter haalde oud-Eibergenaar Jan Hoitink hoger cijfer op HBS-examen

EIBERGEN – Het werk van dichter Willem Sluiter (1627-1673) hielp Jan Hoitink in 1956 aan een hoger cijfer voor Nederlands op het HBS-examen in Winterswijk. Deze oud-Eibergenaar en oud-directeur van de Heidemaatschappij, die al jaren in Hoog Keppel woont, geniet er nog van na. In een filmpje vol verhalen op het informatiepunt www.willemsluiter.nl vertelt hij hierover.

“Dus ik ben Willem Sluiter veel dank verschuldigd, omdat hij mij in het niveau van de literatuur opgetild heeft”, zegt Hoitink. Hij denkt dat er naast hem vast niemand is geweest op de vroegere HBS of op het huidige Gerrit Komrij College in Winterswijk die zo een ruime voldoende haalde. Met maatschappelijke activiteiten trad Hoitink in de voetsporen van zijn uit Aalten afkomstige vader, die niet alleen directeur was van de landbouwcoöperatie in Eibergen, maar ook president-kerkvoogd. In de nauw met Sluiter verbonden Oude Mattheüskerk in Eibergen raakte zijn vader na aanvankelijke weerstand enthousiast over de bij de restauratie in de jaren zeventig aan het licht gekomen muurschilderingen van de apostelen.

Jan Hoitink en zijn uit Aalten afkomstige vrouw hadden altijd de behoefte in een klein dorp te wonen. Zo zijn ze na zijn studie in Delft en werk in Zwolle en Arnhem in 1973 teruggekeerd naar de Achterhoek, in Hoog Keppel. Volgens hem “één van de mooiste dorpjes van de Achterhoek”. Eén van de charmes van dit dorp is, vindt hij, dat er geen trottoirs zijn. Het dorp past ook mooi bij Sluiter, die niet zo dol was op de stad. “Man van het Buiten-Leven, hè”, reageert hij in de film. Een artikel in de krant over de viering van vier eeuwen Willem Sluiter in 2027 bracht Hoitink ertoe aan het Sluiter-informatiepunt het verhaal te vertellen over zijn eindexamen Nederlands.

Uit de boekenkast van zijn vader haalde hij voor de boekenlijst bij het HBS-examen de in 1938 verschenen bloemlezing van Martien Beversluis uit Sluiters werk, dezelfde Sluiter als waar zijn lagere school in Eibergen naar was genoemd. Hij ging het boekje lezen. “Het grappige was: ik vond die gedichten best leuk, want ik snapte ze.” Bij het mondeling examen Nederlands stelde de gecommitteerde er allerlei vragen over. Hoitink, die er na jaren nog boeiend over weet te vertellen, kon die kennelijk op bevredigende wijze beantwoorden: “Toen kreeg ik een mooi cijfer voor Nederlands, vond ik, want ik kreeg een zeven. En ik had nog nooit hoger dan een zes gehad.”

Voor de rechtstreekse link naar het filmpje van Jan Hoitink:
https://youtu.be/T1kc6zJ-onM